LAT

Lewis Short

(verb) : ex-clāmo, āvi, ātum, 1, and
* A.
* Neut., to call or cry aloud, to call or cry out, to exclaim: cum exclamasset Laelius,Cic. Rep. 6, 12 fin.: in stadio cursores exclamant quam maxime possunt,id. Tusc. 2, 23, 56; cf. Plaut. Most. 2, 2, 57: majus,Cic. Tusc. 2, 24, 56: contiones saepe exclamare vidi, cum apte verba cecidissent,i. e. to applaud loudly,id. Or. 50, 168; cf. Quint. 1, 6, 45.—Pass. impers.: quoties exclamandum erit, lateris conatus sit ille, non capitis,Quint. 1, 11, 8; 3, 8, 59.
* Transf.
* Act., to call out, say aloud, exclaim.
* Of a sound made with musical instruments: sacris tubis,Vulg. 1 Macc. 16, 8; cf. 3, 54; 4, 40.
* With inanim. objects.
* With an object-clause, in oratio recta: ibi nescio quis maxima Voce exclamat: Alcumena, adest auxilium, ne time,Plaut. Am. 5, 1, 12: cf.: non possum quin exclamem: Euge, euge, etc.,id. Trin. 3, 2, 79 (quoted Cic. de Or. 2, 10, 39): mihi libet exclamare, Pro deum, etc.,Cic. N. D. 1, 6, 13; Ter. Eun. 4, 1, 11; id. Ad. 4, 4, 10; Quint. 6, 3, 81; Hor. S. 1, 7, 33; Ov. M. 5, 13 al.—With acc. and inf.: hic exclamat, eum sibi esse sodalem,Plaut. Capt. 3, 2, 11; Ter. Eun. prol. 23.
* With personal objects, to call upon: voce clara exclamat uxorem tuam,Plaut. Am. 5, 1, 68: M. Brutus cruentum pugionem tenens Ciceronem exclamavit, Anton. ap. Cic. Phil. 2, 12, 30: aliquem suo nomine,Cael. Aur. Acut. 2, 6.
* With acc.: quaedam,to utter,Quint. 6, 2, 26: multa memoria digna,id. 2, 11, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory