Lewis Short
(verb) : ex-aspĕro, āvi, ātum, 1
* To make rough, to roughen (not ante-Aug.).
* Lit.: fauces,Cels. 1, 3; cf.: summam cutem,id. 3, 27: arterias,Plin. 22, 23, 48, § 100: corpus,id. 31, 6, 34, § 67: tussim,id. 23, 4, 51, § 97: faucium vitio exasperatur vox,Quint. 11, 3, 20: undas,to roughen, stir up,Ov. Am. 2, 11, 27: mare fluctibus,Liv. 37, 12 fin. (cf. aspero).—Poet.: aegida innumeris signis,i. e. to adorn with raised sculptures,Claud. III. Cons. Honor. 193: ensem saxo,to sharpen, whet,Sil. 4, 19.
* Trop., to irritate, provoke, exasperate: durati (Gallograeci) tot malis exasperatique,made savage,Liv. 38, 17, 17: exasperavit animos ferocia nimia Harpali,id. 42, 14; so, animos,id. 28, 25; 33, 39; Cels. 3, 5 fin.; cf.: animum hoc criminum genere,Liv. 40, 20 fin.: Ligures exasperati,id. 42, 26: majorem civitatis partem,Val. Max. 6, 5, 3: canes,i. e. to incite, set on,App. M. 4, p. 143; cf. apes,Col. 9, 15, 4 et saep.: rem verbis exasperavit,exasperated, made worse,Quint. 4, 2, 75.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary