LAT

Lewis Short

(verb) : ex-aequo, āvi, ātum, 1
* To make even or level with any thing.
* Lit. (very rarely): inferior pars (ex transtillis) sub aqua exaequanda, etc.,Vitr. 5, 12, 3: tumulos tumulis exaequabant, Auct. B. Hisp. 5 fin.
* To equal, be equal to any one; with acc. (cf. aequo): ut longitudo aut plenitudo harum (syllabarum) multitudinem alterius assequatur et exaequet,Auct. Her. 4, 20, 28: tetricas Sabinas,Ov. Am. 3, 8, 61.
* Trop., to place on a level, regard as equal, to equal: ii, qui sunt in amicitiae conjunctionisque necessitudine superiores, exaequare se cum inferioribus debent,Cic. Lael. 20, 71; cf.: neminem secum dignitate, * Caes. B. C. 1, 4, 4; Auct. Her. 4, 18, 25; cf.: vetus miles tironi liber voloni sese exaequari sineret,Liv. 23, 35, 7; so, aliquem alicui,id. 34, 3; 45, 38: nos caelo (victoria),Lucr. 1, 79: facta dictis,i. e. to relate the events with historic accuracy just as they occurred,Sall. C. 3, 2 Kritz.: uti militibus exaequatus cum imperatore labos volentibus esset,id. J. 100, 4: ad hanc regulam omnem vitam tuam exaequa,conform,Sen. Ep. 20: qui omnia jura pretio exaequasset,Cic. Verr. 2, 2, 50; cf.: certamina belli ferro,Lucr. 5, 1296: libertatem,Liv. 3, 39 fin.: periculum,Sall. C. 59, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory