(verb) : ē-vŏlo, āvi, ātum, 1
* To fly out or forth, to fly away, to fly up (class.).
* Lit.: ex quercu (aquila),Cic. Leg. 1, 1, 2: extra septa,Varr. R. R. 3, 9, 15.—Absol.: evolandi potestas,Col. 8, 15, 1: longius,Dig. 41, 1, 5, § 6: aut saepe ex humili sede sublima evolat, Att. ap. Non. 489, 5 (Rib. Trag. Fragm. p. 211): evolare ubi nec Pelopidarum facta neque famam audiam, Poet. ap. Cic. Att. 15, 11, 3; id. Fam. 7, 30, 1; cf. id. ib. 7, 28; id. Att. 14, 12, 2; and Rib. Trag. Fragm. p. 252: evolaverunt nebulae sicut aves,Vulg. Sir. 43, 15: longius (of geese),Dig. 41, 1, 5, § 6.
* Transf., to come forth quickly, to rush or spring forth: ex corporum vinculis, tamquam e carcere,Cic. Rep. 6, 14; cf. id. Lael. 4, 14: (hostes) subito ex omnibus partibus silvae evolaverunt,Caes. B. G. 3, 28, 3; 7, 27 fin.; cf.: exanimatus evolat e senatu,Cic. Sest. 12, 28: rus ex urbe, tamquam e vinculis,id. de Or. 2, 6: e conspectu,Cic. Verr. 2, 5, 34: per medias vias,Ov. A. A. 3, 710: ut, lapidem ferro cum caedimus, evolat ignis,Lucr. 6, 314.
* Trop.: (almost exclusively in Cic.): ii, quorum animi, spretis corporibus, evolant atque excurrunt foras,Cic. Div. 1, 50, 114: quaestiones omnium perrumpat, evolet ex vestra severitate,Cic. Verr. 2, 1, 5; cf. id. Mur. 38, 82: ex poena, id. Prov. Cons. 6, 14: quem illi esse in principibus facile sunt passi, evolare altius certe noluerunt,to ascend,id. Fam. 1, 7, 8: illos dolent evolasse,id. de Or. 2, 52, 209: sic evolavit oratio, ut, etc.,rose,id. ib. 1, 35, 161: tantos processus (Piso) efficiebat, ut evolare, non excurrere videretur,id. Brut. 78, 272.

s. TLL