Lewis Short
(verb) : ē-ructo, āre
* To belch or vomit forth, to throw up (rare but class.).
* Prop.: unde tu nos turpissime eructando ejecisti,Cic. Pis. 6, 13: saniem eructans, Verg. A. 3, 632; cf. Col. 8, 8, 10.
* Ingen., to cast forth, emit, exhale: Tartarus horriferos eructans faucibus aestus,Lucr. 3, 1012: aquam,Varr. R. R. 3, 14, 2: odorem,id. ib. 1, 4, 4: noxium virus,Col. 1, 5, 6: harenam,Verg. A. 6, 297: flammas, vaporem, fumum,Just. 4, 1, 4.
* Esp., to utter (eccl. Lat.): abscondita,Vulg. Matt. 13, 35; id. Psa. 44, 2; August. Civ. D. 18, 32; cf. Lact. 4, 8, 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary