Lewis Short
(verb) : ē-mĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, , and (perh. not ante-Aug.) ē-mĕrĕor, ĭtus, 2
* V. dep. a.
* To obtain by service, to gain, earn, merit, deserve.
* In gen. (rare; not in Cic.): quid ego emerui mali?Plaut. Aul. 4, 10, 5: honores,Prop. 4 (5), 11, 61. mihi altior sollicitudo, quale judicium hominum, emererer, accessit,Quint. 4, prooem. § 1; cf.: emerendi favoris gratia canunt,id. 4, 1, 2: pecuniam ex eo quaestu uberem, Gell, 6, 7, 5.—Poet., with inf. clause as object: Ennius emeruit Contiguus poni, Scipio magne, tibi,Ov. A. A. 3, 410; cf. id. F. 4, 58.—Pass., in the part. perf.: emerito caput insere caelo,Sil. 7, 19; so id. 11, 464; Sid. Carm. 2, 209.
* To serve out, complete one's term of service.
* Prop., in milit. lang.: spes emerendi stipendia,Liv. 25, 6; in part. perf.: emerita stipendia,Sall. J. 84, 2 Kritz.; Cic. de Sen. 14, 49; Liv. 3, 57; 21, 43 al.: militia,Suet. Calig. 44: arma,Plin. Pan. 15, 3: anni,Ov. Tr. 4, 8, 21; cf. id. F. 3, 43.—As a v. dep.: stipendia emeritus,Val. Max. 6, 1, 10.—Hence, subst. ēmĕrĭ-tus, i, m., a soldier who has served out his time, a veteran, an exempt, Tac. A. 1, 28; Suet. Aug. 24; Luc. 1, 344 al.
* Transf. beyond the milit. sphere: annuum tempus (sc. magistratus) emeritum habere,Cic. Att. 6, 5, 3; cf.: annuae operae emerentur,id. ib. 6, 2, 6: spatium juventae (homo) transit, et emeritis medii quoque temporis annis, etc.,Ov. M. 15, 226.—In part. perf.: emeritus, a, um (since the Aug. per. in the mid. signif.), that has become unfit for service, worn out: equi,Ov. F. 4, 688; cf.: apes fessae et jam emeritae,Plin. 11, 11, 11, § 27; so, palmes,id. 17, 23, 35, § 206: aratrum,Ov. F. 1, 665: latus (with invalidum),id. Am. 3, 11, 14: acus,Juv. 6, 498: rogus,i. e. burned out, extinguished,Prop. 4 (5), 11, 72.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary