Lewis Short
(verb) : ef-flŭo, xi, 3, (and very rarely
* A.), to flow or run out, to flow forth (class.; esp. freq. in the trop. sense).
* Lit.: facit effluere imbres,Lucr. 6, 512: una cum sanguine vita,Cic. Tusc. 2, 24 fin.: umor e cavis populi nigrae,Plin. 24, 8, 32, § 47: sucina petris,id. 37, 2, 11, § 35: amnis in oceanum,id. ib.: ne qua levis effluat aura,escape,Ov. M. 6, 233.—Poet.: ambrosiae et nectari' linctus,Lucr. 6, 971, v. Lachm. ad h. l.
* Act.: ne (amphorae) effluant vinum,Petr. 71, 11; cf. Claud. Prob. et Olyb. 52.
* Trop.: utrumque hoc falsum est: effluet, i. e. it will go abroad, become known = emanabit, * Ter. Eun. 1, 2, 41; cf. Auct. Or. pro Domo, 46, 121: impropria interim effluunt,slip out,Quint. 10, 3, 20: tanta est intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat, quam novo sit aditus,Cic. Fam. 6, 19, 2: ne effluant haec ab oculis tuis,Vulg. Prov. 3, 21.
* To vanish, disappear: de pectore caedis notae,Ov. M. 6, 670; cf. * Suet. Aug. 97; Plin. 27, 13, 111, § 138.
* To pass away, disappear, vanish (cf. I. B. 2.): praeterita aetas quamvis longa cum effluxisset,Cic. de Sen. 2, 4; cf. id. ib. 19, 69; id. Att. 12, 43 fin.; Quint. 11, 2, 44: viso mens aegra effluxit hiatu,Sil. 6, 245; cf.: effluet in lacrimas,to melt, dissolve,Luc. 9, 106.—So esp. to escape from the memory: ut istuc veniam ante quam plane ex animo tuo effluo,am forgotten,Cic. Fam. 7, 14, 1; cf. id. Fin. 1, 12, 41; id. Brut. 61, 219; Cic. Verr. 2, 4, 26; Ov. R. Am. 646.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary