Lewis Short
(adjective) : dūplex, ĭcis (abl. commonly duplici;
* Duplice,Hor. S. 2, 2, 122), duo-plico, twofold, double.
* Lit.: et duplices hominum facies et corpora bina,Lucr. 4, 452; cf. aër (with geminus),id. 4, 274: cursus (with duae viae),Cic. Tusc. 1, 30: pars (opp. simplex),Quint. 8, 5, 4; cf. id. 4, 4, 5: modus (opp. par and sesquiplex),Cic. Or. 57, 193 et saep.: duplici de semine,Lucr. 4, 1229: quem locum duplici altissimo muro munierant,Caes. B. G. 2, 29, 3: fossa duodenūm pedum,id. ib. 7, 36 fin.: vallum,id. B. C. 3, 63, 3: rates,id. ib. 1, 25, 6: tabellae,consisting of two leaves,Suet. Aug. 27: dorsum,consisting of two boards,Verg. G. 1, 172: acies,Caes. B. G. 3, 24, 1; id. B. C. 1, 83, 1; 3, 67, 3 al.; cf. proelium,Suet. Aug. 13: seditio,id. Tib. 25: triumphus,id. Dom. 6: cura,id. Tib. 8 et saep.—Prov.: duplex fit bonitas, simul accessit celeritas,who gives promptly gives twice,Pub. Syr. 141 (Rib.).
* Transf.
* Trop.
* Poet., like the Gr. διπλοῦς, of things in pairs, for ambo or uterque, both: oculi,Lucr. 6, 1145: palmae,Verg. A. 1, 93; cf. Ov. Am. 3, 327.
* Opp. to single, like the Gr. διπλοῦς and our double, for thick, strong, stout: clavi,Cato R. R. 20: amiculum,Nep. Dat. 3; cf. pannus,Hor. Ep. 1, 17, 25: fenus,Prop. 3 (4), 1, 22.(for which: magnum fenus,Tib. 2, 6, 22).
* With quam in post-Aug. prose, for alterum tantum, twice as much as, Col. 1, 8, 8: duplex quam ceteris pretium,Plin. 19, 1, 2, § 9; Quint. 2, 3, 3.
* Of words, of a double sense, ambiguous: verba dubia et quasi duplicia,Quint. 9, 2, 69.
* In poets, like the Gr. διπλοῦς, of character, qs. double-tongued, double-faced, i. e. false, deceitful: Ulixes,Hor. C. 1, 6, 7: Amathusia,Cat. 68, 51; so, animo,Vulg. Jacob. 1, 8; 4, 8.—Adv.: dū-plĭcĭter, doubly, on two accounts, Lucr. 6, 510; Cic. Ac. 2, 32, 104; id. Fam. 9, 20: res conscriptae,ambiguously,Arn. 5, p. 182; Vulg. Sirach, 23, 13.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary