LAT

Lewis Short

dīvīsĭo (noun F) : id.
* A division, separation.
* Lit. (very rare).
* In gen.: si divisio fieret,Just. 11, 13, 7: animae ac spiritus,Vulg. Hebr. 4, 12.
* Trop., logical or rhetorical division (freq. in Cic. and Quint.), Cic. N. D. 3, 3; id. Off. 3, 2, 9; id. Ac. 2, 31, 99; Quint. 7, 1, 1; 5, 10, 63; 2 cap. 6: De divisione, etc.
* I. q. distributio, partition, distribution: agrorum,Tac. A. 1, 10.
* Concr., an allotment, portion of food, etc., Dig. 30, 122; 33, 1, 23: POPVLO VIRITIM DIVISIONEM DEDIT, Inscr. Mommsen, 73; cf. Inscr. Orell. 3094; 4396.
* In mal. part., a violation, dishonoring, acc. to Cic. Fam. 9, 22, 4, and Quint. 8, 3, 46.
* Differences, subjects of dispute: diversa, quae divisiones multiplices ingerebant,Amm. 22, 7, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory