LAT

Lewis Short

(verb) : dīto, āvi, 1 (an uncontr. form divitant, Att. ap. Gell. 14, 1, 34, and ap. Non. 95, 9; Trag. v. 169 Rib.; Turp. ap. Non. 1, 1.; Com. v. 198 Rib.), dis=dives
* To enrich (class.).
* Lit.: (urbs) triumphis ditata certissimis,Auct. Her. 4, 53, 66: socios praemiis belli,Liv. 37, 54; cf.: castra militem ditavere,id. 21, 60 fin.; 9, 31; 41, 20; Suet. Ner. 6; id. Galb. 5; Plin. 35, 18, 58, § 200; Arabas et Indos,Hor. Ep. 1, 6, 6; id. Epod. 17, 60: me benignitas tua Ditavit,id. ib. 1, 32; Vulg. Gen. 14, 23 al.—Mid.: rex ipse ditari studebat,Liv. 1, 57.
* Transf., of inanimate objects: iter largifica stipe,Lucr. 2, 628: cum lingua Catonis et Enni sermonem patrium ditaverit,Hor. A. P. 57.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Dito
memory