dī-scindo, cĭdi, cissum, 3
* V. a., to tear or cleave asunder, to cut asunder, divide, rend, tear (class.—for syn. cf.: findo, scindo, dirimo, divello, separo, secerno).
* Lit.: salicem Graecam discindito,Cato R. R. 40, 2: vestem,Ter. Ad. 1, 2, 4 (quoted Cic. Cael. 16, 38); Suet. Caes. 84; id. Ner. 42 al.; cf. tunicam,Cic. de Or. 2, 47, 195: purpureos amictus manu,Verg. A. 12, 602: labrum,Ter. Ad. 4, 2, 20; cf.: maxillam ictu,Suet. Calig. 58: artus,Verg. G. 3, 514: nubem (vis venti),Lucr. 6, 436: cotem novaculā,Cic. Div. 1, 17, 32; Liv. 1, 36; cf.: trabes aut saxa securibus cuneisque,Tac. H. 5, 6 fin.: cunctantem flagellis,Suet. Calig. 33 et saep.—Absol.: nulli penitus discindere ferro contigit,Luc. 1, 31.
* Trop.: discissa cum corpore vis animai,Lucr. 3, 639: tales amicitiae sunt remissione usus eluendae et dissuendae magis quam discindendae,Cic. Lael. 21, 76: omnis oratio aut continua est aut inter respondentem et interrogantem discissa,interrupted, divided,Sen. Ep. 89, 16.—Rarely of persons: discissi studiis turbulentis,Amm. 25, 5; cf. id. 22, 5; 28, 4 fin.

s. TLL