dĭcĭo | ditio (noun F) : (less correctly, ; occurs only in the
* Gen., dat., acc., and abl. sing., and in plur. once, Prud. Psych. 221; so Hemsterhuis, Orat. p. 7.—Georges rejects the dat. sing., but v.infra; cf. Neue, Formenl. 1, 514 sq.), f. root dic-; Sanscr. dicami, point out; Gr. δείκνυμι; Lat. dico; cf.: condicio, judex, a t. t., milit. and polit., dominion, sovereignty, authority, rule, sway, power.
* Prop.: Commagenem, dicionis regiae usque ad id tempus, etc.,Suet. Vesp. 8: Poenum quod inter Alpes Apenninumque agri sit, suae dicionis fecisse,Liv. 21, 53; so,id. 21, 60; cf.: Tyros mare dicionis suae fecit,Curt. 4, 4 fin.—Dat.: regionem dicioni ejus adjecit,Curt. 4, 1, 26; cf.: subjecit dicioni suae hostes,Front. Strat. 1, 3, 10: dicioni alicujus se permittere,Curt. 6, 5, 9; Vell. 2, 37, 3; Lact. 2, 12, 7; Plin. 5, 1, 1, § 2; Curt. 9, 7, 13; 8, 13, 1 al.: gentem dicioni nostrae subicere,Tac. A. 13, 55; cf. under no. II.—Acc. (very freq.): dedunt se, urbem et liberos In dicionem atque in arbitrium Thebano poplo,Plaut. Am. 1, 1, 103; so,Liv. 7, 31; id. 26, 33 fin. al.; cf.: omnia in dicionem tradere,Liv. 26, 43: omnes eas civitates in dicionem potestatemque populi Romani esse redactas,Caes. B. G. 2, 34 fin.; so,Cic. Agr. 2, 27 fin.; id. Prov. Cons. 13, 2; Liv. 26, 21; id. 41, 19: Suet. Tib. 16 et saep.; cf.: urbes multas sub imperium populi Romani dicionemque subjunxit,Cic. Verr. 2, 1, 21, 55; and: Ilergetes in jus dicionemque recepit,Liv. 21, 61: sub populi Romani imperium dicionemque cadere,Cic. Font. 1, 2; cf.: voluntate concedere in dicionem,Liv. 30, 7: in dicionem venire,id. 32, 31; so,id. 40, 28; Pompon. Dig. 1, 2, 2, § 32 et saep.: in amicitiam populi Romani dicionemque esse,Cic. Div. in Caecil. 20, 66 (cf. on the constr. esp. Kritz ad Sall. J. 112, 3).—Abl. (also very freq.): sub alicujus dicione atque imperio esse,Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 14, 609: nationes, quae in eorum regno ac dicione sunt,Cic. Verr. 2, 4, 27 init.; and: in parte magis quam in dicione alicujus esse,Liv. 21, 5: in servitute atque in dicione alicujus teneri,Caes. B. G. 1, 33; cf.: terras omni dicione tenere,Verg. A. 1, 236; so,id. ib. 1, 622: dicione premere aliquos,id. ib. 7, 737; cf. id. ib. 10, 54.
* Transf., beyond milit. and polit. life: auris meas dedo in dicionem tuam,Plaut. Mil. 4, 1, 8: postquam res publica, in paucorum potentium jus atque dicionem concessit,Sall. C. 20, 7: omnis gentis, etc. ... decemvirum dicioni, judicio potestatique permissa esse,Cic. Agr. 2, 15, 39; cf.: sub dicione ejus magistratus (sc. censoris),Liv. 4, 8: respirare contra nutum dicionemque alicujus,Cic. Quint. 30 fin.: aliquem in sua potestate ac dicione tenere,Cic. Verr. 2, 1, 38, § 97: caput liberum fidei suae commissum alienae dicioni subicere,Gell. 5, 19, 10 (dub. al. condicioni).

s. TLL