LAT

Lewis Short

dē-vinco, vīci, victum, 3
* V. a., to conquer completely, overcome, subdue.
* Prop. (class.; for syn. cf.: vinco, supero, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio, domo): Galliam Germaniamque,Caes. B. C. 3, 87; id. B. G. 7, 34; Hirt. ib. 8, 46: devincere et capere Capuam,Cic. Agr. 2, 33, 90: Poenos classe,id. de Sen. 13, 44; cf.: Crotoniatas maximo proelio,id. N. D. 2, 2: Sabaeae reges,Hor. Od. 1, 29, 3: serpentem,Ov. H. 6, 37: flumina,Stat. S. 5, 5, 63 et saep.—With ut and subj.: Catonis sententia devicit, ut in decreto perstaretur,Liv. Epit. 49.— Poet.: devicta bella,victoriously concluded,Verg. A. 10, 370.
* Trop.: hominum consilia,Plaut. Ps. 2, 3, 12: bonum publicum privatā gratiā devictum,sacrificed to,Sall. J. 25, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory