dē-flōresco, rui, 3
* V. n., to drop its blossoms; to fade, wither.
* Lit.: omne frumentum ... deflorescit,Col. 2, 11 fin.; so in praes., id. 2, 10, 19; Plin. 18, 29, 69, § 286: cum (faba) defloruit, exiguas (aquas) desiderat,id. 18, 12, 30, § 120; so in the perf., Catull. 62, 43.
* Trop., to fade, decay, decline: cum corporibus vigere et deflorescere animos,Liv. 29, 4; cf.: cum senecta res quoque defloruere,id. 38, 53 fin.: non talis, qualem tu eum jam deflorescentem cognovisti,Cic. Brut. 92: deliciae mature et celeriter deflorescunt,id. Cael. 19.

s. TLL