Lewis Short
(adjective) : curtus, a, um, root in Sanscr. kart, to cut; cf. Germ. kurz
* Shortened, mutilated, broken, short (class.; most freq. in the poets).
* Lit.: dolia, pots (chamber vessels), Lucr. 4, 1026; cf. vasa,Juv. 3, 271: pergula,Prop. 4 (5), 5, 70. testa,Mart. 3, 82, 3; cf. testu,Ov. F. 2, 645 al.. calix, Mart. 1 92, 6, : curtum temone jugum,Juv. 10, 135: latus,Mart. 12, 32, 13: Judaei,i. e. circumcised,Hor. S. 1, 9, 70; cf. equus,castrated,Prop. 4 (5), 1, 20. but curto mulo, with shortened tail ( = curtatā caudā), Hor. S. 1, 6, 104.
* Trop.: res,Hor. C. 3, 24, 64 (cf. curto, II.): centussis,a clipped piece,Pers. 5, 191: sententia quasi curta,Cic. Fin. 4, 14, 36: fides ingratae patriae,Juv. 14, 166 al.— Of defective, incomplete discourse, Cic. Or. 50, 168; 51, 173; Lact. 6, 15.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary