Lewis Short
crŭcĭātus (noun M) :
* Torture, torment, a torturing, execution, etc. (often syn. with supplicium; freq. and class. in sing. and plur.).
* Lit., of the body: dedisti hodie in cruciatum Chrusalum,Plaut. Bacch. 4, 4, 36; id. Ep. 5, 1, 5; id. Ps. 3, 1, 12; Ter. And. 4, 4, 47; id. Hec. 5, 2, 7; Caes. B. G. 1, 31, 12; Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9; 2, 5, 63, § 163; id. Rosc. Am. 41, 119; Sall. C. 51, 15; id. J. 24, 10; Liv. 29, 18, 14 Drak. N. cr.; Quint. 5, 4, 2; Ov. M. 9, 179 et saep.: cruciatu malo dignus,Plaut. Bacch. 4, 9, 132; id. Rud. 2, 6, 11.
* Of the mind: animi,Cic. Div. 2, 9, 23; cf.: omnes animi cruciatus et corporis,id. Cat. 4, 5, 10: confectus jam cruciatu summorum dolorum,id. Att. 11, 11, 1; Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2.
* Transf., instruments of torture: cum ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur,Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary