Lewis Short
crĕpĭtus (noun M) : crepo
* A rattling, creaking, clattering, clashing, rustling, a noise, etc. (in good prose).
* In gen.: cardinum,Plaut. Curc. 1, 3, 1; cf. claustrorum (with sonitus),id. ib. 1, 3, 47: carbasi,Lucr. 6, 110: e motu frenorum,Varr. R. R. 2, 7, 12: dentium,a chattering,Cic. Tusc. 4, 8, 19: pedum,id. Top. 12, 52: armorum,Liv. 25, 6, 21; 38, 17, 5: alarum (anserum). id. 5, 47, 4: plagarum,Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162: inlisae manus umeris,Sen. Ep. 56, 1: tibiarum et scabellorum,Suet. Calig. 54: arboris,Plin. 10, 18, 20, § 40: imbrium,a pattering,id. 12, 1, 5, § 10: sonitus, tonitrus,a crash,Plaut. Am. 5, 1, 10: digitorum, a snapping of the fingers, as the signal of a command (cf. crepo and concrepo), Mart. 14, 119.
* In partic.: crepitus (sc. ventris), a breaking wind with noise, = πορδή (diff. from flatus, without noise), Plaut. Curc. 2, 3, 16; Cic. Fam. 9, 22, 5: Sen. Ep. 91, 19; Plin. 27, 12, 87, § 110 al.; with flatus,Suet. Claud. 32.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary