Lewis Short
corruptor | conr-; corrumptor (noun M) : (, Plaut. Trin. 2, 1, 14 Ritschl), , id.
* A corrupter, misleader, seducer, briber: latebricolarum hominum (amor),Plaut. Trin. 2, 1, 14: civium,id. Poen. 3, 6, 21: juventutis,Cic. Cat. 2, 4, 7: estne in corruptorem marito justior potestas? Hor. S. 2, 7, 63; cf.: virginum Vestalium,Suet. Dom. 8: nostri,Cic. Rab. Post. 3, 6; cf.: tribus venditor et corruptor,id. Planc. 16, 38.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary