Lewis Short
corruptēla | conr- | corrumptēla (noun F) : (), ante-class. also , , corrumpo
* That which corrupts, a corrupting, corruption, seduction, bribery, etc.
* Prop. (freq. and class. in sing. and plur.): mores hac (sc. cantūs) dulcedine corruptelaque depravati,Cic. Leg. 2, 15, 38: collapsus est hic in corruptelam suam,Plaut. Truc. 3, 2, 3: quem (adulescentulum) corruptelarum illecebris irretisses,Cic. Cat. 1, 6, 13: stupra dico et corruptelas et adulteria,id. Tusc. 4, 35, 75; cf. Suet. Claud. 16: via una corruptelae Bacchanalia erant,Liv. 39, 9, 3: malae consuetudinis (gen. subj.), Cic. Leg. 1, 12, 33: mulierum (gen. obj.), Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. servi,id. Deiot. 11, 30.
* Meton. (abstr. pro concreto).
* A corrupter, seducer, misleader: nostrūm liberūm,Ter. Ad. 5, 3, 7: is apud scortum corrumptelast liberis,Plaut. As. 5, 2, 17.—*
* A place of seduction, Front. Aquaed. 76.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary