Lewis Short
(v. n.P. a.) : con-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (
* Fut. convenibo, Plaut. Cas. 3, 2, 18), v. n. and a.
* To come together, meet together, assemble (class. and freq.).
* In gen.: milites, qui ex provinciā convenerant,Caes. B. G. 1, 8: omnes ... eo convenerant,id. ib. 3, 16: totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,id. ib. 1, 30: quanto multitudo hominum ad hoc judicium,Cic. Rosc. Am. 5, 11: amici privatique hospites ad eum defendendum convenerunt,Nep. Timoth. 4, 2: ad clamorem hominum,Caes. B. G. 4, 37: ad delectationem,Quint. 3, 4, 6: Pericles, cum haberet collegam Sophoclem, iique de communi officio convenissent,id. Off. 1, 40, 144: nunc ita convenimus, ut possemus dicere, etc.,id. Phil. 3, 2, 5: quoniam convenimus ambo,Verg. E. 5, 1; id. A. 1, 361 al.—With the place to or at which, usu. designated by in and acc.: mei capitis servandi causā Romam Italia tota convenit,Cic. Pis. 15, 34; id. Div. 2, 23, 50: unum in locum omnes,Caes. B. G. 4, 19: in coetus scholarum,Quint. 2, 9, 2: in consilium frequentes,Cic. Verr. 2, 2, 29, § 71: reguli in unum convenere,Sall. J. 11, 2: tribuni plebis non desistebant clam inter se convenire,Cic. Agr. 2, 5, 12: et ex proximis hibernis et a Caesare conventura subsidia,Caes. B. G. 5, 28 fin.: convenientis manus dissipare, Auct. B. G. 8, 6.—Rarely with in and abl., or with advv. of place (mostly post-Aug.): uno in loco omnes adversariorum copiae convenissent,Cic. Div. 2, 24, 52 B. and K.; cf.: quanta illic multitudo convenisse dicebatur, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160 B. and K. (al. illuc): in coloniā Agrippiensi in domum privatam conveniunt,Tac. H. 4, 55.
* Pregn.
* In partic.
* Publicist. t. t. of civil communities which belong in jurisdiction to some chief city: ex his civitatibus, quae in id forum convenirent,Cic. Verr. 2, 2, 15, § 38: Carthaginem conveniunt populi LXV.,Plin. 3, 3, 4, § 25; cf.: ibi Aethiopicae convenere naves,id. 5, 28, 29, § 105.
* Jurid. t. t.: in manum, of a woman who in marriage (by usus, confarreatio, or coëmptio, q. v.) comes into the hands (manus) of her husband,Cic. Fl. 34, 84; id. Top. 3, 14; Quint. 5, 10, 62; Gai Inst. 3, 84: viro in manum,Cic. Top. 4, 23: in manum flaminis,Tac. A. 4, 16 et saep.— In the same sense: in matrimonium alicujus,Dig. 45, 1, 121, § 1: in matrimonium cum viro,to marry,Gell. 18, 6, 8; or, in nuptias, Cod. Th. 3, 7, 11.
* Act., to go to one to speak to him, make a request of him, etc., to address, accost, meet, visit: haut multos homines nunc videre et convenire quam te mavellem,Plaut. Mil. 2, 2, 16; id. Pers. 5, 2, 74 al.; Ter. And. 1, 3, 22: (Helvetii) cum eum (sc. Caesarem) in itinere convenissent,Caes. B. G. 1, 27: adversarios ejus,Nep. Dion, 8, 3: illum Atilium,Cic. Rosc. Am. 18, 50: neminem conveni—convenio autem cottidie plurimos—quin omnes, etc.,id. Fam. 9, 14, 1: Bruti pueri Laodiceae me convenerunt,id. ib. 3, 7, 1.—Pass.: Balbus tantis pedum doloribus afficitur, ut se conveniri nolit,Cic. Fam. 6, 19, 2: nec eum (Lentulum) a minore Balbo conventum,id. Att. 9, 6, 1: quod conveniundi patris me tempus capere jubebat,Ter. Phorm. 5, 4, 9; Cic. Fam. 1, 8, 7; Nep. Dion, 9, 3 al. —Absol.: aditum petentibus conveniendi non dabat,Nep. Paus. 3, 3.
* Jurid. t. t., to meet one judicially, to sue, bring an action against, summon before a tribunal: ut heredes ex stipulatu conveniri possint,Dig. 10, 2, 20; 50, 1, 17: de peculio,Paul. Sent. 2, 31: pro parte dimidiā,Dig. 17, 1, 59 et saep.—Also with abstr. objects: dolum aut culpam eorum,Dig. 26, 7, 38: nomen,ib. 42, 1, 15.
* To come together, to unite, join, combine, couple (cf. coëo, II.).
* Lit., so mostly of the coition of animals, Lucr. 2, 922; Plin. 11, 24, 29, § 85; App. M. 6, p. 177, 38 al.—Of the union of atoms: Tandem conveniant ea (primordia) quae convecta repente Magnarum rerum fiunt exordia,Lucr. 5, 429.
* To fit with, in, or to something, to suit, be adapted to.
* With personal subject, to agree with in wishes, decisions, etc., to accord, harmonize (rare; late Lat.),Hyg. Astr. 2, 4; Dig. 9, 2, 27, § 29; Paul. Sent. 1, 1, § 5 (but in Plaut. Ps. 1, 5, the v. 130 is spurious; v. Ritschl, prol. ad Trin. p. 131).—Far more freq.
* (Acc. to II. A. 2.) Agreeing, consistent, accordant, harmonious (syn.: consentiens, concors, congruens): bene convenientes propinqui,Cic. Off. 1, 17, 58; cf.: convenientes optime propinqui cognatique,id. Rosc. Am. 34, 96; Suet. Tib. 7: recta et convenientia et constantia natura desiderat,Cic. Off. 3, 8, 35: conveniens et conjuncta constantia inter augures,id. Div. 2, 39, 82: motus,Lucr. 1, 1029; cf.: inter se motus,id. 2, 941.—More frequently
* (Acc. to II. B. 2.) Fitting to something, appropriate to, meet, fit, suitable, = congruens; constr. with cum, the dat., ad aliquid, inter se, in and acc. or abl., or absol.
* Convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos, with ut, the acc. and inf., with de and abl., or absol.: mihi cum Deiotaro convenit, ut, etc.,Cic. Att. 6, 1, 14: idne agebas, ut tibi cum sceleratis, an ut cum bonis civibus conveniret?id. Lig. 6, 18: quicum optime convenisset,Cic. Verr. 2, 4, 66, § 147: nunc ita convenit inter me atque hunc, ut, etc.,Plaut. Capt. 2. 3, 19: non modo inter Patres, sed ne inter consules quidem ipsos satis conveniebat,Liv. 2, 23, 14: conveniat mihi tecum necesse est, ipsum fecisse, etc.,Cic. Rosc. Am. 29, 79; Sen. Ben. 7, 4, 5; id. Brev. Vit. 7, 3: inter omnis vero convenit, Sibyllam ad Tarquinium Superbum tris libros attulisse,Plin. 13, 13, 27, § 88; cf. Suet. Vesp. 25: convenit, jam inde per consules reliqua belli perfecta, it is generally asserted, ὁμολογεῖται, Liv. 9, 16, 1; cf. Suet. Claud. 44 et saep.: cum de facto convenit, et quaeritur, etc.,Cic. Inv. 1, 8, 11; id. Fin. 4, 26, 72: de duobus minus convenit,Liv. 2, 33, 2; Quint. 1, 4, 17; Col. 2, 9 init.; Sen. Clem. 2, 7, 4; Gell. 2, 22, 2: quamquam de hoc parum convenit,Quint. 5, 10, 2: quaedam sunt, de quibus inter omnes convenit,id. 2, 12, 2; 4, 5, 28; Cic. N. D. 2, 4, 9; Liv. 42, 25, 11; Sen. Q. N. 2, 12, 2; Plin. Pan. 29, 5: ubi de pace non convenit, signa cecinere,Flor. 2, 6, 59 al.: convenit, victi utri sint eo proelio, Urbem, agrum, etc.... seque uti dederent,Plaut. Am. 1, 1, 70: convenerat, ne interloquereris,Sen. Clem. 1, 9, 9; cf.: quibus consulibus interierit non convenit,Nep. Hann. 13, 1: pacto convenit, etc.,Liv. 24, 6, 7; Plaut. Aul. 2, 2, 80: omnis exercitus, uti convenerat. Numidiā deductus, etc.,Sall. J. 39, 4: Patres igitur jurati (ita enim convenerat),Liv. 30, 40, 12: pro argento si aurum dare mallent, darent convenit,id. 38, 11, 8.
* Lit. (rare): quae (cupa) inter orbes conveniat ... quae (fistula) in columellam conveniat,Cato, R. R. 21, 1: conveniebatne in vaginam tuam machaera militis?Plaut. Ps. 4, 7, 85: si cothurni laus illa esset, ad pedem apte convenire,Cic. Fin. 3, 14, 46.—More freq.
* Transf.: res convenit, or impers. convenit, the thing (or it) is fit, becoming, seemly, suitable, appropriate, proper, serviceable for something, it becomes, = consentit, congruit.
* Res convenit, constr. with in or ad aliquid, cum aliquā re, the dat., acc., acc. and inf., or absol.
* Convĕnĭens, entis, P. a.
* Convenit, impers., constr. with a clause as subject (so esp. freq. in Lucr. and the elder Pliny).
* With dat.: num videntur convenire haec nuptiis?Ter. And. 2, 2, 29; so Cic. Prov. Cons. 17, 41; id. Fin. 3, 22, 74; Sall. J. 85, 40; Quint. 6, 3, 25; Suet. Galb. 14 et saep.
* With acc.: itidem ut tempus anni, aetatem aliam aliud factum convenit,Plaut. Merc. 5, 4, 24 dub. (Lachm. ap. Lucr. p. 64, conj. condecet).—(ε) With acc. and inf.: hoc non convenit, me ... agrum habere,Plaut. Trin. 3, 2, 55; so Prop. 2, 1, 41.—(ζ) With in and abl.: nihil autem minus in perfecto duce quam festinationem ... convenire arbitrabatur,Suet. Aug. 25.— (η) Absol.: hanc mi expetivi, contigit; conveniunt mores, etc.,Ter. And. 4, 2, 13: nomen non convenit,id. ib. 5, 4, 39; id. Phorm. 1, 2, 3 (cf. impers.: rationes conferatis; adsidunt; subducunt: ad nummum convenit,Cic. Att. 5, 21, 12): non bene conveniunt, nec in unā sede morantur Majestas et amor,Ov. M. 2, 846: medius ille orationis modus maxime convenit,Quint. 6, 2, 19 et saep.
* Haud convenit, unā ire cum amicā imperatorem in viā, Ter. Eun. 3, 2, 41: convenit illud in his rebus obsignatum habere, Lucr 2, 582: per se sibi vivere,id. 3, 685: dicere causas leti,id. 6, 708 et saep.: quo maxime contendi conveniat,Caes. B. G. 7, 85, 2: convenit Evandri victos discedere ad urbem,Verg. A. 12, 184; so Hor. A. P. 226; Vell. 1, 3, 2; Quint. 7, 3, 9; Plin. 18, 13, 33, § 126; cf. id. 33, 1, 5, § 15 Sillig.
* With ut: quī enim convenit, ut? etc.,Cic. Phil. 7, 2, 4 (al. evenit): si tibi curae Quantae conveniat Munatius,Hor. Ep. 1, 3, 31; cf. Quint. 8, 6, 63. —To express assent: convenit,well, it is agreed,Plaut. Cas. 2, 3, 54.—Hence
* With cum (rare): motus oris conveniens cum ipsius verbi demonstratione, Nigid. ap. Gell. 10, 4, 4: dies conveniens cum populi vultu,Ov. P. 2, 1, 28.
* With dat. (very freq.): nihil in hac praeclarā epistulā scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis ejus reperietis,Cic. Fin. 2, 31, 99; Quint. 3, 11, 20; 6, 3, 102 al.; Suet. Tib. 50; Hor. A. P. 316; Ov. P. 3, 9, 36 et saep.: aut sibi convenientia finge,Hor. A. P. 119; cf. Quint. 11, 1, 11: bono civi convenientissimum credidi amplecti, etc.,Plin. Ep. 3, 18, 1: disciplina convenientissima,Vell. 1, 6, 3.
* Con-ventum, i, n. (acc. to II. A. 2.), an agreement, compact, covenant, convention, accord (in good prose): facere promissa, stare conventis, reddere deposita,Cic. Off. 3, 25, 95; 1, 10, 32; id. Part. Or. 37, 130; Liv. 29, 24, 3; Sil. 1, 10 al.—As a jurid. expression, very freq. in the connection pactum conventum (for which the MSS. sometimes, perh. through interpolation, give pactum et conventum), Cic. Part. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 24, 100; id. Caecin. 18, 51; id. Att. 6, 3, 1; Juv. 6, 25; v. pactum.
* Conveniens est = convenit, consentaneum est, it is fit, proper, becoming, suitable (post-Aug. and rare; cf. congruens): convenientius est dici,Plin. 34, 7, 16, § 35.—Sup., Plin. Pan. 87, 1; id. Ep. 10, 3 (20), 2.—Adv.: convĕnĭen-ter, fitly, suitably, conformably, consistently (syn.. congruenter, constanter; class.; most freq. in Cic.): convenienter cum naturā vivere (with congruere),Cic. Tusc. 5, 28, 82: convenienter naturae vivere (with congruenter),id. Fin. 3, 7, 26; cf. id. Off. 3, 3, 13 al.; Hor. Ep. 1, 10, 12: convenienter sibi dicere (with constanter),Cic. Tusc. 5, 9, 26; Ov. A. A. 3, 546: convenienter ad praesentem fortunae statum loqui,Liv. 23, 5, 4.—Sup., Aug. Civ. Dei, 18, 44.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary