Lewis Short
(verb) : con-texo, xŭi, xtum, 3, and n.
* Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).
* In gen.
* Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of: de sili,Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected: contexta condensaque corpora (opp. diffusa),Lucr. 4, 57: oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua μεταφορά), id. 9, 2, 46.—* Adv.: contex-tē, connected together, in close connection: omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,Cic. Fat. 14, 32.
* Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).
* Lit.: equum trabibus acernis,Verg. A. 2, 112: puppes tenui cannā,Val. Fl. 2, 108: saccum tenui vimine,Col. 9, 15, 12.
* Trop.: orationem,Quint. 10, 6, 2; cf. librum,Sen. Ep. 114, 18: crimen,to devise, contrive, invent,Cic. Deiot. 6, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary