Lewis Short
consultor (noun M) : consulo. *
* One who maturely considers, reflects, takes counsel upon a thing, etc., Afran. ap. Non. p. 5, 6, 8 (Com. Rel. v. 332 Rib.).
* One who gives counsel, a counsellor, adviser.
* Prop. (several times in Sallust; elsewh. rare): egomet in agmine, aut in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero,Sall. J. 85, 47; so id. ib. 103, 7; id. H. 3, 61, 15 Dietsch.
* He who asks counsel of one, a consulter; esp. used of him who consults a lawyer in reference to a suit at law, a client (several times in Cic.; elsewh. rare),Cic. Balb. 19, 45; id. Mur. 9, 22 bis; id. Tusc. 5, 38, 112; * Hor. S. 1, 1, 10: dei,Luc. 5, 187 (i. e. qui consulis deum, Schol.).
* Trop.: ita cupidine atque irā, pessumis consultoribus, grassari,Sall. J. 64, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
consultor, āri, v. 2. consulto
* Fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary