Lewis Short
consultātĭo (noun F) : 2. consulto.
* A mature deliberation, consideration, consultation.
* In gen. (rare but class.).
* An asking of advice, inquiry (rare).
* Esp., rhet. t. t.
* A case proposed for decision, an inquiry concerning a case in law: consultationem proponere,Quint. 3, 8, 59: cum apud C. Caesarem consultatio de poenā Theodoti proponitur,id. 3, 8, 55; Dig. 31, 35.
* A general inquiry upon a subject, a consideration of a principle, = quaestio infinita (opp.: definita controversia certis temporibus ac reis),Cic. de Or. 3, 28, 109: sive in infinitis consultationibus disceptatur, sive in iis causis quae in civitate et forensi disceptatione versantur,id. ib. 3, 29, 111; id. Part. Or. 1, 4; id. Off. 3, 7, 33; id Att. 9, 4, 1 sqq.
* Abstr.: tuas litteras exspecto, ut sciam, quid respondeant consultationi meae,Cic. Att. 8, 4, 3: honesta consultatio, non expedita sententia,Plin. Ep. 7, 18, 1: redeunt illi sermones, illae consultationes,id. ib. 8, 23, 6.—So of the questioning of the emperor by the praetor, an asking for instructions: visa est enim mihi res digna consultatione,Plin. Ep. 10, 96 (97), 9; Dig. 4, 4, 11.
* Concr., the inquiry addressed to an oracle (transl. of πεῦσις), Macr. S. 1, 17, 50.—Plur.: de consultationibus in Aponi fontem talos aureos jacere,Suet. Tib. 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary