LAT

conspiratio

download
JSON

Lewis Short

conspīrātĭo (noun F) : 1. conspiro, prop.
* A blowing or breathing together. *
* Lit., of unison in wind instruments: canentium,Col. 12, 2, 4.—Far more freq.
* Trop., an agreement in feeling or opinion, union, unanimity, concord, harmony.
* In a good sense: conspiratione hominum atque consensu,Cic. Off. 2, 5, 16: bonorum omnium,id. Cat. 4, 10, 22: optimatium,Suet. Caes. 15: omnium ordinum ad defendendam libertatem (with concordia), Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 3: (amici) quantā amoris conspiratione consentientis,Cic. Fin. 1, 20, 65: conspiratio consensusque virtutum,id. ib. 5, 23, 66: in re publicā bene gerendā,id. Dom. 11, 28: civitatium,Just. 34, 1, 1.
* Meton., the conspirators, body of conspirators: cum tota ejus conspiratio late quaereretur,Val. Max. 4, 7, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory