Lewis Short
(adjective) : consĭlĭārĭus, a, um, consilium
* Suitable for counsel, counselling (class.).
* In gen.: senatus,Plaut. Ep. 1, 2, 56: magis consiliarius amicus quam auxiliarius,id. Truc. 2, 1, 6: particeps,id. Mil. 4, 2, 23: homines,Gell. 18, 3, 5: fulgur,Sen. Q. N. 2, 39, 1; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 168.—Subst.: consĭlĭārĭus, ĭi, m., a counsellor, adviser: consiliario et auctore Vestorio,Cic. Att. 14, 9, 1; 3, 19, 3: (Verris) amici et consiliarii,Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: regis,id. Fam. 1, 2, 3: AVGVSTI,Inscr. Orell. 2648: caedis,Vell. 2, 56.—Hence
* Esp.
* T. t., an assessor, aid in a court of justice, Suet. Tib. 55; id. Claud. 12.
* Of the augur as the interpreter of the divine will: consiliarius atque administer Jovis,Cic. Leg. 3, 19, 43.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary