Lewis Short
consensĭo (noun F) : consentio
* An agreeing together, agreement, unanimity, common accord (in good prose; most freq. in Cic.).
* In gen.: omnium gentium omni in re,Cic. Tusc. 1, 13, 30: firma omnium,id. N. D. 1, 17, 44: tanta Italiae,id. Red. Quir. 8, 18: nulla de illis magistratuum,id. Red. in Sen. 15, 38: singularis omnium bonorum in me tuendo,id. Fam. 1, 9, 13: universae Galliae consensio libertatis vindicandae,Caes. B. G. 7, 76: summa voluntatum, studiorum, sententiarum,Cic. Lael. 4, 15.
* As a figure of speech, Quint. 9, 2, 51.
* In a bad sense, a plot, combination, conspiracy, Cic. Planc. 15, 37; id. Font. 7, 16 (3, 6): scelerata,id. Att. 10, 4, 1: magna multorum,Nep. Alcib. 3, 3.— In plur.: nullaene consensiones factae esse dicuntur?Cic. Verr. 2, 5, 4, § 9.
* In concreto, those who have banded together, conspirators: globus consensionis,Nep. Att. 8, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary