Lewis Short
conjector (noun M) : conicio, I. B. 1.
* He who interprets, explains, or divines something, an interpreter.
* In gen.: conjectore Oedipo orationi opus est,Plaut. Poen. 1, 3, 34.
* In partic., a diviner, interpreter of dreams, a seer, soothsayer: somniorum atque ominum interpretes conjectores vocantur,Quint. 3, 6, 30; Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Plaut. Am. 5, 1, 76; id. Curc. 2, 1, 34; Cic. Div. 1, 22, 45; 2, 28, 62; id. Part. Or. 2, 6; Quint. 3, 6, 30; 5, 7, 36.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary