Lewis Short
conjectĭo (noun F) : conicio (very rare)
* A hurling, throwing.
* Prop.: telorum,Cic. Caecin. 15, 43.
* Trop.
* A putting together, comparing: annonae et aestimationis,Cic. Verr. 2, 3, 82, § 189 (Ernesti, coauctio; Zumpt, conjunctio).
* Meton.
* (Acc. to conicio, I. B. 2.) An inference, conjecture, interpretation (for conjectura): somniorum,Cic. Div. 2, 63, 130: conjectionem fieri ejus, quod reliquit,Dig. 28, 1, 21.
* Conjectio causae, the draft, summary, or outline of a law-case, Gai Inst. 4, 15; Dig. 50, 17, 1; cf. Ps.-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26 (p. 164 Orell.).— Hence, *
* In gen., a controverted question, subject of a controversy, Plin. 28, 2, 3, § 13.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary