Lewis Short
(verb) : con-fūto, āvi, ātum, 1, futo, v. intens. from foveo
* To check or repress a boiling liquid, to suppress, restrain, check.
* Prop.: cocus magnum ahenum quando fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence (far more freq.)
* Trop.
* In gen., to repress, diminish, impede, destroy, put to silence: nostras secundas res, Cato ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione,Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam,id. Part. Or. 38, 134.
* In partic.
* To put down by words, to put to silence, confute (so class.): sensus judjcum imperiosis comminationibus, Tiro ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui nunc me culpant, confutaverim,Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis,Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis,id. Heaut. 5, 1, 76.
* To refute, confute, disprove, answer conclusively: hunc tactum confutabunt nares?Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum,Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem,id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret,Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est,Gell. 5, 10, 16.
* In late Lat., to convict, Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam,Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula,id. 17, 9, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary