Lewis Short
conformātĭo (noun F) : id.
* A symmetrical forming or fashioning, conformation, shape, form (freq. in the philos. and rhet. writings of Cic.; elsewhere rare).
* Prop.: lineamentorum,Cic. N. D. 1, 18, 47: qualis sit (animus) in ipso corpore, quae conformatio, quae magnitudo, qui locus,id. Tusc. 1, 22, 50: membrorum,id. N. D. 2, 33, 85: quaedam et figura totius oris et corporis,id. de Or. 1, 25, 114: theatri,Vitr. 5, 6.
* Trop.
* In gen.: vocis,expression of voice,Cic. de Or. 1, 5, 18: verborum,arrangement,id. ib. 1, 33, 151: verborum et sententiarum,id. ib. 3, 52, 201: conformatio et moderatio continentiae et temperantiae,conformation,id. Off. 3, 25, 96: animi, i. q. notio,an idea, notion, conception,id. N. D. 1, 38, 105.—Also without animi, Cic. de Or. 2, 87, 357; id. Top. 5, 27.
* Esp., in rhet., a figure of speech, Cic. Brut. 37, 140; Quint. 9, 1, 4; 9, 2, 1.
* In later rhett. esp., a prosopopoeia, Auct. Her. 4, 53, 66; Prisc. p. 1340 P.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary