LAT

confirmatio

download
JSON

Lewis Short

confirmātĭo (noun F) : confirmo
* A securing, establishing, confirming (in good prose, but only in trop. signif.; most freq. in Cic., Caes., and Quint.). *
* In gen.: perpetuae libertatis,Cic. Fam. 12, 8, 1.
* Esp.
* A confirming, fortifying, quieting of a wavering, fearful mind; encouragement, consolation: animi,Caes. B. C. 1, 21; Cic. Fam. 6, 6, 1: Ciceronis,id. Att. 14, 13, 4: neque enim confirmatione nostrā egebat virtus tua,id. Fam. 6, 3, 1.
* A confirming, verifying of a fact, assertion, etc.: perfugae,Caes. B. G. 3, 18; Cic. Inv. 1, 30, 48; Quint. 2, 17, 12.—Hence
* In rhet., an adducing of proofs, Cic. Inv. 1, 24, 34; id. Part. Or. 8, 27; Quint. 4, 3, 1; 4, 4, 1; 4, 2, 79; 5, 14, 6 Spald. al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory