Lewis Short
(verb) : con-fīgo, xi, xum, 3 (
* Part. perf.: confictus sagittis, Scaur. ap. Diom. p. 373; Veg. Art. Vet. 2, 11, 4; cf. figo init.)
* To join (by pressing), to fasten together (rare): sublaminas inter sese,Cato, R. R. 21, 3: transtra clavis ferreis,to nail together,Caes. B. G. 3, 13: tabulam aculeis,Col. 7, 3, 5: transversaria tigna,Vitr. 10, 6, 3; 10, 21.
* To pierce through, to transfix.
* Prop., esp. with a weapon: filios suos sagittis,Cic. Ac. 2, 28, 89: capras sagittis,id. N. D. 2, 50, 126: cohors confixa multitudine sagittarum,Suet. Caes. 68; Nep. Dat. 9, 5: pereunt Hypanisque Dymasque, Confixi a sociis,Verg. A. 2, 429; cf. id. ib. 3, 45; Suet. Dom. 3: confixum facere, Lucil. ap. Cic. de Or. 2, 62, 255: aliquem cuspide,Luc. 3, 621; cf. Ov. P. 2, 7, 15.—Prov.: cornicum oculos; v. cornix.
* Trop.: meminerant, ejus sententiis confixum Antonium, i. e. rendered powerless or inactive, Cic. Phil. 12, 7, 18: ubi confixus desides, Afran. ap. Non. p. 89, 33: ducentis confixus senati consultis,Cic. Har. Resp. 5, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary