condīmentum (noun N) : condio (rare;
* Most freq. in Plaut. and Cic.),spice, seasoning,Plaut. Cas. 2, 3, 3 sq.; id. Ps. 3, 2, 31 sq.: cibi,Cic. Fin. 2, 28, 90: arida,Col. 12, 51, 2: viridia,green herbs used in seasoning,id. 12, 8, 1.
* Trop.: condimentum postremum Fabulae plausus,Plaut. Poen. 5, 6, 33: optumum aerumnae est animus aequus,id. Rud. 2, 3, 71 (but the verse Plaut. Trin. 2, 2, 87, is prob. spurious; cf. Ritschl N. cr.): amicitiae suavitas quaedam sermonum atque morum,Cic. Lael. 18, 66: omnium sermonum facetiae,id. de Or. 2, 67, 271; Quint. 6, 3, 19: humanitatis,Cic. Q. Fr. 1, 1, 7, § 21: condimenti fortasse non nihil, utilitatis certe nihil (voluptas) habebit,id. Off. 3, 33, 120.

s. TLL