LAT

Lewis Short

(verb) : con-demno, āvi, ātum, 1, damno.
* To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets).
* In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.
* To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare): ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est,Cic. Div. in Caecil. 10, 30; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.: tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius,Plaut. Most. 5, 1, 50: Fannium Caepionem ... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit,Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno.
* Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis; ceteros causā incognitā condemnatis,Cic. N. D. 2, 29, 73: factum judicio amicorum,id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25: sceleris generum suum,id. Fam. 14, 14, 2: aliquem inertiae,id. de Or. 1, 38, 172: aliquem summae iniquitatis,Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1: Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis,Cic. Prov. Cons. 10, 25.
* With acc. and abl.: aliquem eodem crimine,Cic. Fam. 2, 1, 1: actionibus famosis,Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.: capitali poenā,Suet. Dom. 14: certā pecuniā,to a certain sum,Dig. 10, 1, 3; cf.: minori pecuniā,ib. 27, 3, 20.
* Acc. and de aliquā re: aliquem de aleā,Cic. Phil. 2, 23, 56: de ambitu,Suet. Caes. 41.—(ε) Acc. and ad aliquid: aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias,Suet. Calig. 27; cf.: ad bestias,id. Claud. 14 fin.: ad mortem,Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20: ad pecuniam,Dig. 26, 9, 5.—(ζ) Acc. and in aliquid: in antliam,Suet. Tib. 51: in solidum,Dig. 27, 3, 21: in certam quantitatem,ib. 46, 1, 45.— (η) Acc. and ut: condemnatus, ut pecuniam solvat,Dig. 42, 1, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory