LAT

Lewis Short

(verb) : con-cumbo, cŭbŭi, cŭbĭtum, 3
* Lit., to lie together, lie in numbers (very rare): Evandri profugae concubuere boves,Prop. 4 (5), 1, 4.
* To lie with (for sexual intercourse).
* In tempp. pres. (rare).
* With dat.: Cinyrae. Ov. M. 10, 338.
* In tempp. perf. (referred by some to a present concubo, which is not found).
* With cum: num aiunt (Eam) tecum post duobus concubuisse mensibus,Ter. Hec. 3, 3, 33; Cic. Fat. 13, 30: cum viro,id. Inv. 1, 29, 44: cum matre,Ov. M. 7, 386: cum vestris viris,id. A. A. 3, 522; Dig. 1, 6, 6.
* With dat.: Egeriam justo concubuisse Numae,Ov. Am. 2, 17, 18: nudae deae,Prop. 2 (3), 15, 16.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory