Lewis Short
con-cŏmĭtor, ātus, āri, 1
* V. dep., to attend, accompany (late Lat., except in part. perf., v.infra): concomitando tuos, Ven. Carm. 8, 7, 183: Astris Caesario concomitante suo,id. ib. 8, 6, 157.—Part. perf. in pass. sense: * concŏmĭtātus, a, um, accompanied: quibus concomitata,Plaut. Mil. 4, 3, 10 Brix ad loc.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary