Lewis Short
(verb) : con-cĭno, cĭnŭi, no
* Sup., 3, and a. [cano].
* Neutr., to sing, play, or sound together, in concert or harmoniously (class.).
* Prop.: ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut facta conspiratione consensit atque concinuit,Col. 12, 2, 4: concinere tragoedo pronuntianti,to accompany,Suet. Calig. 54: cornua ac tubae concinuere,Tac. A. 1, 68; cf.: concinunt tubae,Liv. 9, 32, 6; and: ubi signa concinuissent,id. 30, 5, 2.— Also without the idea of concert: concinit albus olor,Ov. H. 7, 2.
* Act., to cause to sound together, in concert or harmoniously, to make concordant sounds, to sound, sing of, celebrate in song, magnify, etc.
* In gen.: haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, concinuntur,Cic. Tusc. 1, 44, 106: ite, concinite in modum: Io Hymen, etc.,Cat. 61, 123; Suet. Calig. 6: carmina nuptialia,Cat. 61, 12: carmina,id. 65, 13: laudes Iovi,Tib. 2, 5, 10: aelinon,Ov. Am. 3, 9, 24: sua festa Palilia, Tib. 2, 5, 88: laetos dies,Hor. C. 4, 2, 41: majore plectro Caesarem,id. ib. 33: stridor lituum clangorque tubarum Non pia concinuit cum rauco classica cornu,Luc. 1, 238.
* Esp. (acc. to cano, II. C.), to sing prophetically, prophesy (very rare): nigraque funestum concinit omen avis,Prop. 2 (3), 28, 38. tristia omina,Ov. Am. 3, 12, 2. —Hence, concĭnens, entis, P. a., harmonizing, harmonious, Arn. 3, 123.—Comp., Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary