Lewis Short
concĭlĭum (noun N) : con- and root cal- of calo; Gr. καλέω; cf. clamo
* A collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).
* In gen.: videre ambas in uno concilio,Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33: Camenarum cum Egeria,Liv. 1, 21, 3: ab sede piorum, coetu concilioque abigi,id. 2, 38, 4: pastorum,Cic. Off. 3, 9, 38: deorum,id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf. caelestium,id. Off. 3, 5, 25: divinum animorum,id. Sen. 23, 84: concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,id. Rep. 6, 13, 13: (Cyclopum) Concilium horrendum,Verg. A. 3, 679: amoena piorum Concilia,id. ib. 5, 735: Musarum,Stat. Th. 6, 355: mulierum,id. ib. 3, 178.—Poet. of animals: inque ferarum Concilio medius sedebat,Ov. M. 10, 144; and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,id. Fin. 2, 4, 12.
* Esp.
* An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf. consilium),Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1: (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,Cic. Fin. 2, 24, 77: inire,Plaut. Capt. 3, 1, 33: habere,id. Mil. 3, 1, 3: convocare,Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3: vocare,Verg. A. 10, 2: cogere,id. ib. 11, 304: dimittere,Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.: transferre Lutetiam,Caes. B. G. 6, 3: in posterum diem differre,Curt. 6, 11, 9: dare legatis,Liv. 43, 17, 7: indicere,id. 1, 50, 4: constituere diem concilio,Caes. B. G. 1, 30: Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,i. e. a member of the Achaian league,Liv. 36, 31, 1: concilio excesserunt,id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.
* A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.): coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,Lucr. 2, 920: materiaï concilium,id. 1, 518: in concilium coire,id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.—Transf., a bond of union, tie: hoc mihi tecum concilium manebit,Ov. M. 1, 710.
* A sexual union, coition: corporalia,Arn. 2, 54; cf.: primordia quae genitali Concilio possent arceri,Lucr. 1, 183.
* (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary