LAT

Lewis Short

(v. a.P. a.) : concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a.concilium.
* To bring together several objects into one whole, to unite, connect (class. in prose and poetry, not in Hor.).
* Prop. (thus several times in Lucr. of the union of atoms): primordia Non ex illarum conventu conciliata,not formed by the union of separate parts,Lucr. 1, 612; 2, 901: dispersa,id. 6, 890: omnia in alto,id. 5, 466; cf. also id. 1, 1042; 2, 552.—Of physical union of other kinds: traduces bini inter se obvii miscentur alliganturque unā conciliati,Plin. 17, 23, 35, § 211; of medic. mixtures: gramen hyoscyami cerae,to mix,Ser. Samm. 40, 754.
* With acc. and dat. (aliquid alicui) or absol., to procure, provide, prepare, produce something for one.
* Trop.
* To unite in thought or feeling, to make friendly, to procure the favor of, to make inclined to, to gain, win over; constr. aliquos inter se, aliquem alicui or absol. (in this sense very freq.).
* Aliquos inter se: quin res publica nos inter nos conciliatura conjuncturaque sit,Cic. Fam. 5, 7, 2; so, conciliare et conjungere homines inter se,id. Off. 1, 16, 50: feras inter sese,id. Rosc. Am. 22, 63.
* = commendo, to represent something to one as agreeable, pleasant, etc., i. e. to recommend: et dictis artes conciliasse suas,Ov. Tr. 3, 11, 42.
* (Aliquem) ad aliquid: Labienum praefecit togatae, quo majore commendatione conciliaretur ad consulatūs petitionem, Auct. B. G. 8, 52.
* Absol.: nihil est ad conciliandum gratius verecundiā,Quint. 11, 3, 161: conciliare, narrare,id. 3, 4, 15.
* With physical objects.
* Of the procuring of a maiden, an object of love, in an honorable and (more freq.) in a dishonorable sense, to unite, procure, couple (cf. Lucr. 5, 961): tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas,Plaut. Trin. 2, 2, 111: num me nupsisti conciliante seni?Ov. Am. 1, 13, 42: conciliata viro,Cat. 68, 130: existimabatur Servilia etiam filiam suam Tertiam Caesari conciliare,to give as a mistress,Suet. Caes. 50: cum ei dignatio Juliā genitam Atiam conciliasset uxorem,Vell. 2, 59, 2.—Once with ad: a tuā me uxore dicam delatum, ut sese ad eum conciliarem,Plaut. Mil. 3, 1, 206.
* With abstr. objects, to cause, bring about, procure, acquire, make, produce, etc.: affinitatem et gratiam,Plaut. Trin. 2, 4, 42; cf. gratiam,Suet. Calig. 3: pacem inter cives,Cic. Fam. 10, 27, 1; cf. Ter. Heaut. 5, 5, 2: amorem sibi,Cic. Arch. 8, 17; cf. id. de Or. 2, 51, 206: favorem ad vulgum,Liv. 29, 22, 8; cf.: favorem populi,Suet. Caes. 11: amicitiam cum aliquo,Cic. Deiot. 14, 39: gloriam,id. Mur. 20, 41: laudem,Quint. 2, 7, 4: dignitatem auctoribus suis,Tac. Or. 9: famam clementiae,Liv. 21, 60, 4: majestatem nomini Romano,id. 29, 11, 4: odium,Quint. 5, 13, 38; 6, 2, 16: risus,to cause,id. 6, 3, 35: otium,Nep. Timol. 3, 2: otii nomine servitutem,id. Epam. 5, 3: nuptias,to bring about,id. Att. 5, 3; Just. 7, 6, 10; cf.: jugales toros,Stat. S. 3, 5, 70.—Hence, concĭlĭātus, a, um, P. a. (in acc. with I. B.), friendly; in partic. in a pass. sense.
* Beloved: (Hasdrubal) flore aetatis primo Hamilcari conciliatus,Liv. 21, 2, 3: juvenis aetatis flore conciliatus sibi,Curt. 7, 9, 19; cf. Suet. Vit. Ter. 1; id. Vit. 7.—In sup.: est nobis conciliatissimus,Symm. Ep. 9, 37.
* In an act. sense, favorably inclined, devoted, favorable to something; comp.: ut judex ad rem accipiendam fiat conciliatior,Quint. 4, 2, 24: (homo) voluptati a naturā conciliatus, a dolore autem abjunctus alienatusque est,Gell. 12, 5, 18.—Adv. not in use.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory