Lewis Short
compŏsĭtĭo | conp- (noun F) : (), , compono.
* A putting together, compounding, connecting, arranging, composition, adjustment, etc.
* Prop.: unguentorum,Cic. N. D. 2, 58, 146: membrorum,id. ib. 1, 18, 47.—Fig.: varia sonorum,Cic. Tusc. 1, 18, 41: rerum,id. Off. 1, 40, 142: magistratuum,id. Leg. 3, 5, 12: medicamentorum,Sen. Ep. 8, 2: remediorum,id. Ben. 4, 28, 4.—Hence
* A laying together for preservation, a laying up of fruits, Col. 12, 26, 6; 12, 51, 1; in plur.: rerum auctumnalium,id. 12, 44, 1.
* Trop.
* A bringing together or matching of combatants: gladiatorum,Cic. Fam. 2, 8, 1.
* A drawing up in writing, composition: juris pontificalis,Cic. Leg. 2, 22, 55.
* Κατ̓ ἐξοχήν, a proper connection in style and position of words, arrangement, disposition: compositio apta,Cic. de Or. 3, 52, 200: tota servit gravitati vocum aut suavitati,id. Or. 54, 182; cf. id. Brut. 88, 303; Auct. Her. 4, 12, 18: lege Ciceronem: conpositio ejus una est, pedem servat lenta,Sen. Ep. 100, 7; 114, 15; in Quint. very freq.; cf. the 4th chap. of the 9th book: De compositione.
* Trop., a peaceful union, an accommodation of a difference, an agreement, compact: pacis, concordiae, compositionis auctor esse non destiti,Cic. Phil. 2, 10, 24; id. Rosc. Am. 12, 33; Caes. ap Cic. Att. 9, 13, A, 1; Caes. B. C. 1, 26; 1, 32; 3, 15fin.; Dig. 28, 16, 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary