Lewis Short
com-mŏror (conm-), ātus, 1
* V. dep. n. and a. (act. access. form ‡ commŏro, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.).
* Neutr.
* Prop., to stop somewhere, to tarry, linger, abide, sojourn, remain, stay (class.; most freq. in Cic. (about thirty times) and in Quint.): Romae,Cic. Quint. 6, 23; id. Att. 5, 12, 3: Ephesi,id. Fam. 3, 5, 5: Asturae,id. ib. 6, 19, 2: Brundisii,Suet. Aug. 17: ibidem,Cic. Clu. 13, 37: hic,Quint. 4, 2, 22: ad Helorum,Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95 (ad Cybistra, id. Fam. 15, 4, 6; B. and K. moratus): circum istaec loca, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: apud aliquem,Cic. Imp. Pomp. 5, 13: apud Alyziam,id. Fam. 16, 3, 1: in tam miserā vitā,id. Q. Fr. 1, 3, 6.—Absol.: Milo paulisper, dum se uxor comparat, commoratus est,Cic. Mil. 10, 28: commorandi natura devorsorium nobis, non habitandi locum dedit,id. Sen. 23, 84: quaesivit... an tardare ac commorari te melius esset,id. ad Brut. 1, 18, 1: paulisper consistere et commorari,id. Rosc. Com. 16, 48; Suet. Tib. 11.—Of things: commorantes menses trahere,bring in,Plin. 22, 25, 71, § 147.
* Act., to stop, detain, retard one (ante- and post-class.).— Prop.: an te auspicium conmoratum est?Plaut. Am. 2, 2, 58: me nunc conmoror, has foris quom non ferio,id. Ps. 4, 7, 35: cantharum,id. Men. 1, 2, 64; Sen. Contr. 2, 14, 10; Isid. Orig. 11, 3, 31.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary