Lewis Short
com-mĕmĭni (conm-), isse
* V. defect., to recollect a thing in all its particulars, to remember (in Plaut. several times; elsewh. rare).
* With acc.: hoc conmemini magis, quia, etc.,Plaut. Am. 1, 1, 98; so id. Curc. 4, 2, 7; id. Mil. 3, 3, 39; id. Poen. 3, 4, 16.—With acc. of quantity: aliquid,Plaut. Poen. 5, 2, 25; cf. also: quem hominem probe commeminisse se aiebat,Cic. de Or. 1, 53, 227; and: ego autem non commemini antequam sum natus, me miserum,id. Tusc. 1, 6, 13.
* In speech, to recall to mind, mention (late Lat.): Plato complurium Socratis sectatorum in sermonibus, quos scripsit, commeminit,Gell. 14, 3, 2.
* With rel.-clause, Plaut. Truc. 4, 3, 4.
* With gen.: conmeminit domi,Plaut. Trin. 4, 3, 20.—(ε) Absol.: memini et scio et calleo et conmemini,Plaut. Pers. 2, 1, 8; id. Truc. 1, 2, 19; Ter. Eun. 3, 5, 16; id. Phorm. 3, 2, 38; Ov. F. 3, 792.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary