collŏquĭum | conl- (noun N) : (), , id.
* A conversation, conference, discourse (class. in prose and poetry; not in Hor.): colloquium cum conveniunt in unum locum loquendi causā,Varr. L. L. 6, § 57 Müll.; Titin. ap. Non. p. 256, 16: eo ad colloquium venerunt,Caes. B. G. 1, 43: in colloquium venire,id. ib. 1, 35: in Antonii congressum colloquiumque veniendum est,Cic. Phil. 12, 11, 26: pervenire ad conloquium alicujus,id. ib. 9, 1, 2: denos ut ad colloquium adducerent,Caes. B. G. 1, 43: de aliquā re in colloquium venire,Nep. Dat. 11, 1: convenire in colloquium,id. Hann. 6, 2: in colloquio esse,id. Dat. 11, 3: facere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5: occulta habere cum aliquo,Liv. 27, 1, 14; so, secreta serere cum aliquo,id. 34, 61, 7; cf.: nocturnis impellere aliquem,Tac. A. 1, 16; and: secretis componere, etc.,id. ib. 3, 40: crebra inter se,Caes. B. C. 3, 19: petere,Ov. M. 13, 552; Suet. Aug. 27: clausis foribus videre,Lucr. 4, 598: dare,Prop. 4 (5), 10, 32. colloquio alterius non egere,Cic. Off. 3, 1, 1; cf.: colloquio carere,id. Att. 12, 15: adesse colloquiis,Val. Fl. 3, 293: rerum leviorum,Cic. Ac. 2, 2, 6: fruiturque deorum Colloquio,Verg. A. 7, 91: praeceptoris,Petr. 9 fin.: colloquia amicorum absentium,i. e. epistolary correspondence, communication by letter,Cic. Phil. 2, 4, 7.
* Transf. to animals: alitum colloquia,Plin. 10, 49, 70, § 137; repeated by Gell. 10, 12, 7.

s. TLL