Lewis Short
cŏ-ălesco, ălŭi, ălĭtum (
* Part. perf. only in Tac. and subseq. writers; contr. form colescat,Varr. R. R. 1, 41, 2: colescere,Lucr. 6, 1068: coluerunt,id. 2, 1061 Lachm. N. cr.), v. inch. n. (most freq. since the Aug. per.; never in Cic.).
* To grow together with something, to unite.
* Prop., Lucr. 2, 1061: saxa vides solā colescere calce,id. 6, 1068: ne prius exarescat surculus quam colescat, is united, sc. with the tree into which it is inserted, Varr. R. R. 1, 41, 2: gramen,Col. 2, 18, 5: semen,id. 3, 5, 2: triticum,id. 2, 6 fin.: sarmentum,id. 3, 18, 5 and 6; Dig. 41, 1, 9: arbor cum terra mea coaluit,ib. 39, 2, 9, § 2: cilium vulnere aliquo diductum non coalescit,Plin. 11, 37, 57, § 157; cf. vulnus,id. 9, 51, 76, § 166, and v. II. A. infra.—In part. perf.: cujus ex sanguine concretus homo et coalitus sit, is formed or composed, Gell. 12, 1, 11; App. Dogm. Plat. 1, p. 171, 38.
* To grow firmly, strike root, increase, become strong.
* Prop.. forte in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa, had sprung up, Sall. J. 93, 4; * Suet. Aug. 92: dum novus in viridi coalescit cortice ramus,Ov. A. A. 2, 649.
* Trop., to grow firm, take root, be consolidated: dum Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset,Tac. H. 1, 21.—In part. perf.: coalitam libertate irreverentiam eo prorupisse, strengthened, Tac. A. 13, 26; so id. 14, 1: libertas,confirmed,id. H. 4, 55: coalito more asper,i. e. by inveterate habit,Amm. 14, 10, 4: pravitas,id. 15, 3, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary