Lewis Short
(verb) : circum-vĕhor, vectus, 3
* To ride around (in a carriage or on horseback), to sail around (class., but not in Cic.); constr. absol. or with acc. dependent on circum: in terras orasque ultimas,Plaut. Most. 4, 3, 4: mare superum omne Graeciamque exoticam... Sumus circumvecti,id. Men. 2, 1, 13: classe Pharon, Auct. B. Alex. 14; cf. Tac. Agr. 10: classe ad Romanum agrum,Liv. 8, 26, 1: circumvectus Brundisii promunturium,id. 10, 2, 4; cf. id. 44, 28, 5: ab urbe ad aversa insulae,id. 37, 27, 2: equitibus ad diripienda hostis impedimenta circumvehi jussis,Curt. 4, 15, 5: navibus circumvecti milites,Caes. B. C. 3, 63: equo,Liv. 3, 28, 1: equites circumvectos ab tergo Gallicam invadere aciem,id. 10, 29, 12; Auct. B. Afr. 59: muliones collibus circumvehi jubet,Caes. B. G. 7, 45: rex circumvectus petram,Curt. 7, 11, 14.—In part. pres.: circumvehens Peloponnesum,Nep. Timoth. 2, 1.
* Trop., of discourse (very rare): frustra circumvehor omnia verbis (i. e. I describe at large, seek to express by circumlocution, circumeo), Verg. Cir. 270 Sillig (cf. id. G. 3, 285: circumvectamur): latius in dicendo,Sol. 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary