Lewis Short
castīmōnĭa | castĭmōnĭ-nium, i (noun F.n) : f. (, , n., App. M. 11. p. 266, 9; cf. castimonium ἁγνεία, Gloss. Philox.) [castus, like acrimonia, aegrimonia, etc.]. *
* Ingen., purity of morals, morality, Cic. Cael. 5, 11.
* Esp., purity, such as is requisite for religious services (abstaining from sexual intercourse, from delicate food, etc.), purity, chastity, abstinence (rare but class.): quae sacra per summam castimoniam virorum ac mulierum fiant, eadem per istius stuprum ac flagitium esse violata,Cic. Verr. 2, 4, 45, § 102 Zumpt: caste jubet lex adire ad deos; animo videlicet, in quo sunt omnia; nec tollit castimoniam corporis,id. Leg. 2, 10, 24: decem dierum,Liv. 39, 9, 4: superstitio castimoniarum,Plin. 31, 8, 44. § 96: inanima,abstinence from animal food,App. M. 11, p. 272, 29.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary