LAT

calamitosus

download
JSON

Lewis Short

(adjective) : călămĭtōsus, a, um, calamitas.
* Act., that causes great damage or loss, ruinous, destructive.
* Lit.: uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit,Cato, R. R. 1, 2: per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse,Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf. calamitas, I.: tempestas,Dig. 19, 2, 15, § 2.
* Pass., suffering great damage, exposed to injury, unfortunate, miserable, unhappy.
* Lit.: loca,Cato, R. R. 35, 1; 1, 2: agri vectigal,Cic. Agr. 2, 29, 80: hordeum,Plin. 18, 7, 18, § 79.
* Trop.: calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum,Non. p. 33, 26: homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi,Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore,id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70: otium,id. Fin. 5, 19, 54: res misera et calamitosa,id. Rosc. Am. 28, 77: calamitosissimus omnium Regulus,Sen. Ep. 71, 17.—* Adv.: călămĭtōsē, unfortunately, Cic. Off. 3, 29, 105.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory