LAT

Lewis Short

brūma (noun F) : for brevima, breuma = brevissima: dicta bruma quod brevissimus tunc dies est,Varr. L. L. 6, § 8 Müll.: bruma a brevitate dierum dicta, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.; cf. Isid. Orig. 5, 35, 6; Gesn. Claud. Rapt. Pros. 2, 106; Ruhnk. ad Ter. Phorm. 4, 4, 28.
* Lit., the shortest day in the year, the winter solstice, * Lucr. 5, 746; Varr. L. L. l. l.; Ter. Phorm. 4, 4, 28: circa brumam serendum non esse,Plin. 18, 24, 56, § 204 al.—Plur.: solis accessus discessusque solstitiis brumisque cognosci,Cic. N. D. 2, 7, 19; 2, 19, 50; Ov. F. 1, 163.
* Transf.
* In gen., the winter time, winter (mostly poet.): musculorum jecuscula brumā dicuntur augeri,Cic. Div. 2, 14, 33: novissimus dies brumae,Plin. 16, 39, 74, § 191: ver proterit aestas, Interitura, simul Pomifer auctumnus fruges effuderit, et mox Bruma recurrit iners,Hor. C. 4, 7, 12; Phaedr. 4, 23, 19: serite hordea campis Usque sub extremum brumae intractabilis imbrem,even to the last rain of rough winter,Verg. G. 1, 211; 3, 321.—So, horrida cano gelu, Verg. G. 3, 443: frigida,id. A. 2, 472: hiberna,Tib. 1, 4, 5; Ov. Ib. 37; Prop. 1, 8, 9: tepidae,Hor. C. 2, 6, 18: nives illinet agris,id. Ep. 1, 7, 10: per brumam,id. ib. 1, 11, 19: brumae tempore,Juv. 3, 102; Val. Fl. 5, 602; Stat. S. 1, 3, 89 al.
* In the most gen. sense (pars pro toto), poet., a year; plur., Manil. 3, 607; Mart. 4, 40, 5; 10, 104, 9.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory