LAT

Lewis Short

(adjective) : bellĭcus (duellĭcus), a, um, bellum
* Of or pertaining to war, war-, military.
* In gen.
* Lit.: ars duellica,Plaut. Ep. 3, 4, 14: bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43: disciplina,Cic. N. D. 2, 64, 161: jus,id. Off. 3, 29, 107: virtus,id. Mur. 10, 22: laus,military glory,id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24: laudes,Cic. Off. 1, 22, 78: gloria,Tac. A. 1, 52: caerimoniae,Liv. 1, 32, 5: certamina,Flor. 4, 12, 58: ignis,proceeding from the enemy,Liv. 30, 5, 8: tubicen,Ov. M. 3, 705: rostra,Tib. 2, 3, 40: navis,Prop. 2 (3), 15, 43.turba,id. 3 (4), 14, 13: parma,id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1: nubes,the misfortune of war,Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6: simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,causes the war-trumpet to sound,Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.
* Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war: Pallas,Ov. M. 5, 46: dea,id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814: virgo,id. M. 4, 754: Mars,id. F. 3, 1: deus,i.e. Romulus,id. ib. 2, 478: civitas,devoted to war,Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Bellicus
memory