Lewis Short
barbărĭa | barbărĭes (noun F) : (poet., or in post-Aug. prose , acc. -em; so once in Cic. Brut. 74, 258), barbarus.
* Lit., a foreign country, in opposition to Greece or Rome.
* In gen.: a quo (philosopho) non solum Graecia et Italia, sed etiam omnis barbaria commota est,Cic. Fin. 2, 15, 49; 5, 4, 11; id. N. D. 1, 29, 81; cf.: non solum cum exercitu suo, sed etiam cum omni inmanitate barbariae bellum inferre nobis. id. Phil. 5, 13, 37; 13, 8, 18: quid tibi barbariem. gentes ab utroque jacentes Oceano numerem?Ov. M. 15, 829: in mediā vivere barbarie,id. Tr. 3, 10, 4; Luc. 8, 812; Just. 9, 5, 7 al.
* Meton., mental or moral barbarism, according to the notion of the ancients.
* Rudeness, rusticity, stupidity: barbaria forensis,Cic. de Or. 1, 26, 118: grandis,Ov. Am. 3, 8, 4.—Hence of barbarism in language: omnes tum fere, qui nec extra urbem hanc vixerant, nec eos aliqua barbaries domestica infuscaverat, recte loquebantur,Cic. Brut. 74, 258.—And of faulty reading, Petr. 68, 5.
* Savageness, barbarousness, rudeness, uncivilized manners: inveterata barbaria,Cic. Balb. 19, 43: ferum et immane facinus, quod nulla barbaria posset agnoscere,id. Phil. 14, 3, 8: ista vero quae et quanta barbaria est,id. ib. 2, 42, 108; 11, 2, 6: tanta barbaries (Sarmatorum) est, ut pacem non intellegant,Flor. 4, 12, 20; Just. 43, 4, 1; Quint. 11, 3, 69; Petr. 68.
* = barbari: quale bellum nulla umquam barbaria cum suā gente gessit,Cic. Cat. 3, 10, 25; cf.: hoc poëtae nomen, quod nulla umquam barbaria violavit,id. Arch. 8, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary